باسلام. پیشنهاد. اگر خرید سنوات سابقه تا ۵ سال برای سایر سوابق هم اجرا بشود البته به صورت تصاعدی و اختیاری.هم برای تامین اجتماعی درامد زا میباشد وهم برای بازنشستگان ارتقا ایجاد میشود وباعث رضایتمندی بین انها میشود مثلا اگر شخص ۳۰ سال سابقه دارد با خرید ۵ سال سنوات بصورت نقدی یا قسطی سابقه اش ۳۵ سال بشود ولی برای خرید سابقه از ۳۰ تا ۳۵ سال مثلا ۷ برابر پرداخت حق بیمه معمول باید بپردازد که این میشود مساوی ۳۵ سال پرداخت حق بیمه شخص بیمه پرداز معمولی در عرض ۵ سال (۳۵سال= ۵سال×۷) ویا اگر شخصی ۱۷ سال سابقه داشته باشد با خرید ۵ سال سابقه بصورت نقدی یا قسطی سابقه اش به ۲۲ سال ارتقا پیدا کند .و مثلا باید ۴ برابر حق بیمه معمول پرداخت کند. که میشود ۲۰ سال سابقه حق پرداخت بیمه معمولی در عرض ۵ سال. ضمانت این خرید سنوات هم باید حقوق بازنشسته باشد.باتشکر..............طرح بیمه پردازی بعد از بازنشستگی تا ۵ سال. با عرض سلام خدمت رییس محترم تامین اجتماعی. موضوع: طرح برای افزایش رضایتمندی و امید بازنشستگان که به خانواده انها هم سرایت میکند و همچنین درامدزایی چند برابری تامین اجتماعی. احتراما به عرض میرسانم. همانطور که طرحی برای خرید سنوات بازنشستگان از ۵ تا ۱۰ سال تایید وتصویب شده این طرح باید تسری پیدا بکند و شامل حال تمام سوابق حتی تا بالا ترین سابقه نیز بشود با این فرق که خرید سابقه برای بازنشستگان با سابقه بالاتر چند برابر باشد وبه صورت قسطی برای افراد کم درامد و یا نقدی باشد بستگی به توانایی مالی شخص وبه اینصورت باشد که حتی خرید سال سابقه نیز اختیاری باشد ولی حد ان تا ۵ سال باشد و بعد از قرارداد شخص با تامین اجتماعی یک حساب بیمه جدا برای شخص باز شود مثل حساب بیمه خویش فرما وسوابق در ان محاسبه شود حالا اگر نقدی باشد هر ماه از ان مبلغ کم شود وبه سابقه شخص اضافه شود واگر قسطی باشد که هر ماه شخص باید مثل حساب پرداخت خویش فرما انرا پرداخت کند. وتاکید میشود،پس از اتمام مدت قرارداد محاسبه شود وبه سابقه شخص اضافه گردد . به طور مثال کسی که سابقه ۳۰ سال دارد با خرید ۵ سال سابقه، سابقه اش به ۳۵ سال برسد بعد از ۵ سال.ویا کسیکه ۱۷ سال سابقه دارد با خرید سابقه تا ۵ سال سابقه اش به ۲۲ سال برسد. درست مثل بیمه پردازانی که قبل از بازنشستگی بیمه خویش فرما برای خود پرداخت میکنند. و ضامن دریافتیه ان حقوق خود بازنشسته باشد. حالامیشود در متن قرارداد گنجانده شود که از حقوق بازنشستگی کم شود ویا اینکه بازنشسته خودش هر ماه حق بیمه را بپردازد لازم به ذکر است سود این طرح این است که حقوق بازنشسته قطع نمیشود وحتی میشود منبعی برای پرداخت حق بیمه شخص ومنبع درامد جدید برای تامین اجتماعی که هر دو طرف از این قضیه نفع میبرند وحتی نفع ان برای تامین اجتماعی از بیمه پردازان عادی بیشتر وچند برابر میشود. چون شخص بازنشسته به صورت اختیاری برای ارتقای سابقه اش تشویق وراضی میشود که حتی چند برابر مبلغ بیمه پردازان خویش فرما حق بیمه بدهد وچون تا ۵ سال میباشد وزمان زیادی نیست سود ان برای تامین اجتماعی مساوی ۱۰ سال تا ۳۵ سال حق بیمه فردی میشود که بازنشسته نیست وبیمه خویش فرما میپردازد مثلا برای خرید سوابق ۱۰ سال تا ۱۵ سال شخص سه برابر بیمه پرداز معمولی بپردازد و برای خرید سوابق از ۱۵ سال تا ۲۰ سال شخص ۴ برابر نرخ بیمه معمول و برای خرید سوابق ۲۰ تا ۲۵ سال شخص ۵ برابر حق بیمه معمول وبرای سوابق ۲۵ تا ۳۰ سال شخص ۶ برابر حق بیمه معمول و برای خرید سوابق ۳۰ تا ۳۵ سال شخص ۷ برابر حق بیمه معمول بپردازد یعنی مساوی ۳۵ سال پرداخت حق بیمه شخصی که دارد به صورت عادی بیمه پرداخت میکند(۳۵سال=۵سال×۷) و این یعنی اینکه تامین اجتماعی در عرض ۵ سال توانسته حق بیمه ۳۵ سالِ یک شخص بیمه پرداز عادی را دریافت کند ...........

طرح برای درامد زایی تامین اجتماعی و ایجاد رضایتمندی برای بازنشستگان و خانوادشان. باید طرح خرید سابقه حق پرداخت بیمه بازنشستگان را که برای سوابق زیر ده سال تصویب واجرایی شده برای تمام سوابق دیگر تصویب و اجرایی شود و حداکثر خرید سابقه تا سقف ۵ سال باشد ولی با این تفاوت که خرید سابقه برای سوابق دیگر اختیاری و بصورت تصاعدی باشد. مثلا اینگونه باشد که خرید سابقه برای سوابق کمتر از ده سال، یک برابر یا مساوی با حق بیمه معمول باشد. و خرید سابقه برای سوابق ده سال تا ۱۵ سال ۳ برابر حق بیمه معمول باشد. و خرید سابقه برای سوابق ۱۵ تا ۲۰ سال ۴ برابر حق بیمه معمول .و خرید سابقه برای سوابق ۲۰ تا ۲۵ سال ۵ برابر حق بیمه معمول باشد و برای سوابق ۲۵ تا ۳۰ سال ۶ برابر حق بیمه معمول و برای سوابق ۳۰ تا ۳۵ سال ۷ برابر حق بیمه معمول باشد میشود واین سابقه به سابقه اصلی بازنشسته اضافه شود. و خرید سابقه به دو صورت انجام شود یکی به صورت نقدی که اگر شخص به صورت نقدی خرید سابقه کرد از ماه بعد افزایش سابقه اش اعمال شود یا اینکه بصورت قسطی سابقه اش را بخرد ولی با توجه به تعیین مبلغ حق بیمه همان سال که افزایش پیدا میکند. و ضامن این پرداخت حق بیمه هم حقوق بازنشسته باشد.

انقدر شعبه های تامین اجتماعی با بخشندگی به شرکتها دارند سختی کار میدهند که هم ارزش واعتبار مشاغل سخت از بین رفته و هم چند وقت دیگه ساده ترین شغلها هم جزو مشاغل سخت قرار میگیرند.اگر این روند ادامه پیدا کند دولت و تامین اجتماعی با سیل عظیم جوانان بازنشسته ومعترض و جویای کار روبرو خاهد شد تا جمعیت انها سرسام اور نشده باید دولت و مجلس و تامین اجتماعی با وضع قوانین جدید خیلی از این شرکتها را از قانون مشاغل سخت و زیان اور خارج کند و به کسانی سختی کار بدهد که واقعا مستحق ان هستند. و همانطور که در مثل هست میگویند یا باید خر را بخاهی یا خرما. ولی در قضیه دادن سختی کار این مثل نقض میشود . در ابتدا باید با تاکید قوی گفت که این حق مسلم عزیزانی میباشد که دو مزیت با بیست سال سابقه در جوانی، سی روز حقوق کامل را بگیرند که میشود دو مزیت. ولی مزیت سوم که هم باعث بیعدالتی در حق بازنشسگان مشاغل عادی میباشد باید حذف شود و ان سقف سابقه بیمه تامین اجتماعی میباشد که سی و پنج روز حقوق در ماه میباشد چون بسیاری از اشخاص مشاغل عادی حتی نمیتوانند سابقه ۳۰ سال را به دلایل مختلف مثل سن بالا و بیماری و فوت بدست بیاورند چه برسد به سقف سابقه ۳۵ سال .وبرای حل این موضوع باید سقف سابقه ۳۵ روز حقوق تامین اجتماعی برای مشاغل سخت برداشته شود یعنی اگر کسی سابقه اش در مشاغل سخت و زیان اور به عدد ۲۰ رسید و با ۱۰ سال سابقه ارفاقی ۳۰ روز حقوقش در ماه محرز شد در همین ۳۰ روز حقوق در ماه متوقف شود حتی با سابقه بالاتر . مثلا اگر شخص ۲۹ سال هم سابقه در شغل زیان اور داشته باشد سقف حقوقش بر مبنای همان ۳۰ روز حقوق در ماه باشد و نه ۳۵ روز چون اصلا عدد ۳۵ را ندیده. چون برای به دست اوردن سقف سابقه در مشاغل سخت کافی است شخص ۳ سال و ۴ ماه بیشتر از ۲۰ سال کار کند که در چشم به هم زدنی تمام میشود وشخص با ۲۳ سال و ۴ ماه سقف حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه را دریافت میکند (۳۵=۱/۵× ۲۳/۴ )و در عرض ۱۱ سال و ۸ ماه راه ۳۵ ساله را میانبر میزند. و چون اکثر افرادی که در مشاغل سخت کار میکنند سریع جذب کار میشوند و تحصیلا ت پایین دارند.مثلا شخص در ۲۰ سالکی وارد کار شود۲۳ و ۴ ماه بعد یعنی در سن ۴۳ سال و ۴ ماهگی، سقف حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز حقوق را میگیرد . یعنی هم صاحب خر شده و هم خرما و حتی یک چیز دیگر یعنی پالون. که میشود سه مزیت: ۱- در جوانی ۲- سقف حقوق تامین اجتماعی که ۳۵ روز در ماه میباشد را دریافت میکند. برای اینکه این قضیه تعدیل شود و همه چیز یکجانبه به نفع اشخاصی که حتی اصلا شغلشان خیلی لوکس و حتی راحت میباشد تمام نشود مثل مهماندار هواپیما که در مدیریت قبلی اخیرا ۲ شرکت توانسته اند سختی کار بگیرند در شعبه ۱۷ تامین اجتماعی تهران، سقف حقوق از ۳۵ به ۳۰ کاهش پیدا کند. وگر نه دولت و تامین اجتماعی چند سال دیگر با سیل عظیم بازنشستگان جوان که سقف حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه را میگیرند مواجه میشود که بودجه دولت و خود تامین اجتماعی را میبلعند.

در ابتدا تاکید میشود که این حق بازنشستگان سخت و زیان اور است که با بیست سال سابقه، حقوق کامل سی روز در ماه را بگیرند، در صورتیکه این حقوق سی روز در ماه ثابت بماند. یعنی حداکثر سنوات ارفاقی انها ۳۰ روز حقوق در ماه باشد حتی اگر سابقه شخص از بیست سال، تا سی سال بالا رود. این مقدمه پیش درامدی بود برای مطالب زیر که بسیار جالب و مهم میباشد. تمام جملات مثل زنجیر به هم وصله و باید تمام ان مخصوصا قسمتهای اخر با دقت خانده شود تا جلوی یکی از معضلاتی که گریبان تامین اجتماعی را در اینده نزدیک خاهد گرفت و بودجه کشور را خاهد بلعید گرفته شود. در اینجا با یک زبان ساده و نسبتا دقیق وتا حدی از لحاظ شرعی علمی و منطقی در مورد یک واقعیت توضیح داده میشود.برای اینکه از ضرر بازنشستگیهای پیش از موعد جلوگیری شود نباید سن ان را افزایش داد به دلیل اینکه افزایش سن تاثیرگذار نیست چون فوقش به طور میانگین چند سال مثلا ۴ سال به ان افزوده میشود ولی چیزی که اثر این افزایش سن بازنشستگی را در مشاغل سخت و زیان اور در تامین اجتماعی، نه تنها خنثی بلکه منفی میکند این است که با افزایش سن بازنشستگی در مشاغل سخت سنوات ارفاقی انها هم بالا میرود . و با افزایش سن بازنشتگی دولت و تامین اجتماعی باید به ازای هر ۸ ماه افزایش، یک سال یا به ازای هر یک سال افزایش، یک سال و نیم به شخص حقوق اضافی پرداخت کنند .چون در مشاغل سخت هر ۸ ماه کار مساوی است با یک سال کار در مشاغل عادی. برای اینکه این لایحه جواب بدهد باید حداکثر سابقه ارفاقی در مشاغل سخت در عدد ۳۰ ثابت بشود یعنی اگر شخص از ۲۰ تا ۳۰ سال در مشاغل سخت سابقه کار داشته باشد سنوات ارفاقی او باید طوری محاسبه شود که با سنوات اصلی او جمعا
و حداکثر ۳۰ روز حقوق در ماه باشد ونه ۳۱ روز یا ۳۲ روز یا ۳۳ روز یا ۳۴ روز یا ۳۵ روز. چون در تامین اجتماعی شخص بیمه دهنده میتواند تا ۳۵ روز در ماه حقوق بگیرد. و قانونی تصویب شودکه اگر شخصی از ۲۶ سال تا ۲۸ سال در شغلی سابقه داشت دیگر به او سخت و زیان اور تعلق نگیرد چون وقتی شخصی از ۲۶ سال تا ۲۸ سال در شغلی دوام داشته یعنی شغلش سخت نبوده که توانسته ۲۶ سال در ان دوام بیاورد، و باید ۴ سال دیگر کار کند و ۳۰ ساله، بازنشسته عادی شود. وبا این شرایط اقتصادی و کسری بودجه اصلا چه دلیلی دارد به بازنشستگان مشاغل سخت حقوق بیشتر از سی روز در ماه داده شود وقتیکه انها بیشتر از سی سال کار نکرده اند، تا زمانیکه تعداد انها زیادتر نشده باید این قانون تغییر کند توجه داشته باشید که دست و دلبازی و بخشش از بودجه بیت المال حدی دارد وبیشتر از ان موجب خسران و غیر شرعی میباشد. چون هم به بخشش کننده که دولت و تامین اجتماعی است ضربه میزند و هم موجب شکاف عمیق و بیعدالتی با بازنشستکان عادی میشود که برای گرفتن سنوات بالاتر از سی سال باید بیشتر از سی سال واقعی کار کنند ولی بازنشستکان مشاغل سخت برای گرفتن سنوات بالاتر از سی سال فقط باید کمی بیشتر از بیست سال غیرواقعی کار کنند که چون معیار مشخصی برای سنجش میزان واقعی سختی کار وجود ندارد چه بسا با زد و بند و حتی ضعف قانون باعث میشود کاری که چه بسا از یک کار عادی ساده تر باشد جزو مشاغل سخت قرار بگیرد. در نتیجه باید با وضع قوانین جدید، خیلی از مشاغلی که به ناحق و به اسانی سختی کار گرفته اند همانگونه باید سختی کار انها به سادگی پس گرفته شود چون حتی خیلی از اشخاصی که در مشاغل عادی کار میکنند حتی به عدد ۳۰ سال بنا به دلایل مختلف مثل مریضی، اخراج، مهاجرت، گرفتاری، فوت، و .... نمیرسند چه برسد به سابقه بالاتر از سی سال. خیلی از مدیران رده بالا هم بنا به یکی از دلایل فوق، شاید نتوانند به سابقه سی سال و بالاتر از سی سال برسند. پس اصلا چه دلیلی دارد که به بازنشستگان مشاغل سخت امتیازی داده شود که حتی یک مدیر ارشد هم شاید نتواند به ان برسد .چون اکثر بازنشستگان مشاغل سخت تحصیلات دانشگاهی ندارند و سریع جذب کار میشوند با احتساب ۲ سال بیمه سربازی، شخص اگر ۲۲ سال دیگر کار کند در سن ۴۲ سالگی وبا سابقه ۲۴ سال، سقف سابقه تامین اجتماعی یعنی ۳۵ سال را میگیرد .(۳۵=۳۳+۲=۱/۵×۲۲+۲). و در اینجا دولت و تامین اجتماعی به بازنشسته مشاغل زیان اور و سخت ۴ مزیت را یکجا داده، یعنی خر، خرما، پالون و پول. مزیت خر یعنی شخص در جوانی با ۴۲ سال سن بازنشسته شود، مزیت خرما یعنی حقوق کامل ۳۰ روز، مزیت پالون یعنی به شخص چون بازنشسته و جوان است اجازه داده میشود دوباره یک شغل را اشغال کند و مزیت پول یعنی شخص تنها با ۲۳ سال و ۴ ماه میتواند سقف سابقه حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه را دریافت کند(۳۵=۱/۵×۲۳/۴). نکته اینجاس که اگر طبق ضرب المثل یا خر را میخاهی یا خرما، بخاهیم عمل کنیم باید یک مزیت به بازنشستگان مشاغل سخت بدهیم یعنی مثلا با بیست سال سابقه همان بیست روز حقوق در ماه را به انها بدهیم یا با بیست و دو سال سابقه، ۲۲ روز حقوق به انها بدهیم که میشود یک امتیاز. ولی حالا اگر دولت و تامین اجتماعی خاسته باشند به بازنشستگان مشاغل سخت امتیازی داده باشند و لطفی بزرگ به انها کنند و تقریبا عادلانه باشد و پا را فراتر از ضرب المثل بگذارند باید به انها ۳۰ روز حقوق کامل در ماه، با سابقه ۲۰ سال تا ۳۰ سال سابقه پرداخت حق بیمه، به انها بدهند یعنی سنوات ارفاقی یا مجازی با سنوات اصلی شخص حداکثر ۳۰ سال بشود با هر مقدار سابقه از ۲۰ تا ۳۰ سال کار و پرداخت حق بیمه. که میشود دو مزیت یعنی خر و خرما. همچنین وقتی شخصی ببیند که در سن ۴۲ سالگی دارد سقف سابقه حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه را میگیرد چنان غروری به او دست میدهد که خود را بی نیاز و رها از هر قید و بندی میبیند و ناخوداگاه چون جوان است اول میرود سراغ ناموس مردم و جنس مخالف ولی اگر به او ۳۰ روز حقوق در ماه تعلق بگیرد جلوی غروری که در ضمیر ناخوداگاهش بوجود میاید تا بگوید من سقف سابقه تامین اجتماعی ۳۵ روز در ماه را که حتی یک مدیر ارشد یا رده بالا حتی شاید نتواند به ان برسد بنا به دلایل مختلف که در بالا یاد شد مثل فوت،بیماری و .... را میگیرد و از این فکر غرور انگیزکه من حتما با این تحصیلات کم و در جوانی توانستم سقف سابقه تامین اجتماعی را بگیرم وحتما من با بقیه فرق میکنم جلوگیری میکند. وپیش خودش فکر میکند که حتی یک مدیر ارشد حتی نتواند تا سی سال کار بکند به دلایل مختلف که در بالا گفته شد و حتی به سن بازنشستگی ۳۰ سال برسد ولی من چه کسی هستم که در جوانی توانستم نه تنها حقوق کامل ۳۰ روز را بگیرم بلکه سقف سابقه تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز حقوق در ماه را بگیرم گه تعداد خیلی کمی از بازنشسته ها عادی میتوانند با گذراندن سالهای طولانی بدست بیاورند ومن با ۱۱ سال و ۸ ماه کوتاهتر توانستم انرا بدست بیاورم، با سابقه پفکیه ۲۳ سال و ۴ ماه. وبعد به ریش دولت و تامین اجتماعی وتمام مدیران و بازنشسته های عادی قهقهه میزند و میگوید من توانستم به سقف قله سابقه حقوق تامین اجتماعی که حقوق ۳۵ روز در ماه است برسم که انها یعنی مدیران ارشد و بازنشستگان عادی حالا حالا ها باید بدوند تا به جایی که من الان رسیدم برسند.پس ثابت شد هم از لحاظ اخلاقی و شرعی و علمی و منطقی و رعایت عدالت حتی نسبت به مدیران و بازنشستگان عادی باید حداکثر حقوق بازنشستگان مشاغل سخت ۳۰ روز در ماه با هر مقدار سابقه پرداخت حق بیمه از ۲۰ سال تا ۳۰ سال باشد.

همچنین علاوه بر امتیازهای بالا که شاید حتی از دید کارشناسان محترم تامین اجتماعی پنهان باشد و توی چشم نیاید و مثل خوره به جان سازمان افتاده امتیاز یا معضل دیگری وجود دارد که قطعا از دید حتی رییس محترم تامین اجتماعی پنهان است که حتی میتواند کمر تامین اجتماعی را با ادامه این روند تصاعدی بازنشستگی پیش از موعد خرد کند وان این است که کارکنان مشاغل سخت برای اینکه تامین اجتماعی به افزایش زیاد حق بیمه شک نکند دو سال باقیمانده به سابقه بیست سال خود به کارفرمای خود میگویند که من میخاهم با سابقه بیست سال بازنشسته شوم و چون مبنای حقوق بازنشستگی معدل دو سال اخر میباشد در نتیجه حق بیمه خود را تا جایی که امکان دارد تحت عنوان مزایای توافقی افزایش میدهد در صورتیکه او قصد ندارد با سابقه بیست سال بازنشسته شود و قصد اصلی او گرفتن سقف سابقه ۳۵ روز حقوق در ماه میباشد یعنی او برای گرفتن سقف سابقه باید فقط ۳ سال و ۴ ماه بیشتر از بیست سال حق بیمه بپردازد تا سابقه ۲۳ سال و ۴ ماه را بدست بیاورد و به سقف ۳۵ روز در ماه برسد یعنی با ریختن ۵ سال و ۴ ماه حق بیمه (۵/۴=۱۸_۲۳/۴)به گرفتن حداکثر حقوق تامین اجتماعی که ۷ برابر حداقل حقوق است نزدیک میشود وفقط با افزایش حدود ۵ سال حق بیمه که زیاد هم برای تامین اجتماعی سوداور نیست یک کلاه بزرگی سر تامین اجتماعی میگذارد که خود سازمان با این عریض و طویلی حتی متوجه ان نمیشود و در عوض تامین اجتماعی باید سالهای طولانی به شخص حقوق بالا که هر سال هم به صورت تصاعدی به ان اضافه میشود بپردازد و بازنشسته مشاغل سخت بعد شش ماه هر چی افزایش حق بیمه که به صورت قسطی و ناچیز به تامین اجتماعی داده بود را بدست میاورد و بعد از شش ماه
خانه مینشیند و فارغ از غم عالم به صورت تصاعدی هر سال به حقوقش اضافه میشود و به ریش همه میخندد و اینهمه مزیت بدست اورده چرا؟ چون فقط اسم شغلش بصورت شانسی و بدون اندازه گیری و معیار دقیق جزو مشاغل سخت قرار گرفته پس با این ترفند و فریب علاوه بر گرفتن سابقه ۳۵ روز حقوق در ماه خود را به قله ی حداکثر حقوق یعنی ۷ برابر حداقل حقوق نزدیک میکند وبا اینکار شش هدف یا مزیت را با یک تیر میزند یعنی یک- در جوانی. دو- سقف سابقه سنوات حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه. سه- تنها با ۲۳ سال و ۴ ماه سابقه پفکی. چهار- به حداکثر حقوق تامین اجتماعی که ۷ برابر حداقل حقوق میباشد. پنج- تا اخر عمر. شش- در سالهای طولانی چون جوان است دریافت میکند. ولی بازنشستگان عادی چون اکثرا در سابقه سی سال بازنشسته میشوند در نتیجه نمیتوانند به صورت تصاعدی حق بیمه خود را بالا ببرند چون برای کارفرما مشخص است که انها با سابقه ۳۰ سال بازنشسته میشوند و این قضیه هم یکی دیگر از معضلات و تبعیضهایی میباشد که بین بازنشستگان مشاغل سخت و بازنشستگان عادی میباشد . کارکنان مشاغل سخت پیش خودشان میگویند که من ۲۰ سال را که کار کرده ام حالا ۳ سال و ۴ ماه که دیگه چیزی حساب نمیشه چشم بهم بزارم تموم میشه و سقف سابقه را بدست میاورم در صورتیکه در دل خود با تحقیر به بازنشستگان عادی و علی الخصوص مدیران که برای رسیدن به جایگاه مدیریت سالها درس خوانده اند و زحمت کشیده اند نگاه میکند و قهقهه میزند و در دل خود به انها میگوید شماها با این تحصیلات وسابقه بالاتر از من حتی به گرد منم نمیرسید و حالا حالاها باید بدوید تا به من برسید واخر کار شما تازه به اینجایی که من رسیده ام میرسید. واز این طریق کارفرما و تامین اجتماعی را فریب میدهد و با عنوان مزایای توافقی حق بیمه خود را افزایش میدهد تا بیشترین حقوق تامین اجتماعی را بتواند علاوه بر ۵ مزیت که در بالا ذکر شد کسب نماید. چون در تامین اجتماعی میانگین دو سال اخر میشود مبنای حقوق بازنشستگی. که این امر باعث میشود حدود ۵ سال به تامین اجتماعی حق بیمه بالاتر بدهد ولی از ان طرف چنان بلایی سر سازمان تامین اجتماعی میاورد که کل بودجه تامین اجتماعی باید صرف پرداخت حقوق بازنشستگان مشاغل سخت شود. چون شما فکر کن تامین اجتماعی باید حقوق بالای بازنشسته مشاغل سخت را تقسیم بر ۳۰ کند و عدد بدست امده را ضربدر ۳۵ یعنی حداکثر سابقه سنوات حق بیمه تامین اجتماعی کند. وببینید چه عدد بزرگی میشود که بصورت تصاعدی هر سال باید ضربدر ۳۵ بشود و نه ۳۰. پس حداکثر حقوق بازنشستگان مشاغل سخت نباید بیشتر از ۳۰ روز حقوق در ماه با هر مقدار سابقه پرداخت حق بیمه از ۲۰ سال تا ۳۰ سال باشد. و سابقه ارفاقی نباید ۳۱ روز یا ۳۲ روز یا ۳۳ روز یا ۳۴ روز یا ۳۵ روز حقوق در ماه باشد.