مریخ ناسا را به دردسر بزرگی دچار کرده

اما ناسا بدون بازنگری چشمگیر در نحوه اجرای برنامه و پذیرش هزینه واقعی به آنجا نخواهد رسید. در این گزارش آمده است: «MSR از ابتدا با بودجه و برنامه‌ریزی غیرواقعی ایجاد شد. در نتیجه، در حال حاضر هیچ برنامه، هزینه و خط پایه فنی معتبر، سازگار و مناسبی وجود ندارد که بتوان با بودجه احتمالی موجود به آن دست یافت و بودجه‌های پیشنهادی ناسا نیز، بودجه مورد نیاز برای انجام این ماموریت را تامین نمی‌کند.»

ساده‌ترین راه‌حل این است که برنامه‌های فعلی را که «هوشمندانه ساخته شده‌اند» در نظر بگیریم و زمان رسیدن به مریخ را از سال ۲۰۲۸ به سال ۲۰۳۰ تغییر دهیم. این سال‌های اضافه‌شده، هزینه‌های کلی را از ۸ میلیارد دلار به ۹.۶ میلیارد دلار افزایش می‌دهد.

راه‌حل‌های دیگر شامل تقسیم کاوشگر نمونه عظیم ماموریت به دو فرودگر است، یکی حامل موشک برای پرتاب نمونه‌ها به مدار و دیگری مریخ نورد‌ها برای بازیابی نمونه‌ها. این راه‌ها، می‌توانند هزینه‌های سالانه و پرتاب‌های کمتری داشته باشند، اگرچه ماموریت کلی همچنان در همان محدوده قیمتی قرار می‌گیرد و احتمالاً حتی به ۱۱ میلیارد دلار می‌رسد و تا ۲۰۳۰ ادامه خواهد داشت؛ این گزارش می‌افزاید، ناسا باید از این طرح خود عقب نشینی کند و سایر طرح‌های خود را بررسی کند، تا مشخص کند آیا گزینه‌هایی وجود دارند که استحکام فنی و انعطاف پذیری برنامه‌ریزی بیشتری را ارائه دهند یا خیر.

هیئت بررسی ۱۶ نفره به رهبری اورلاندو فیگوئروا، مدیر سابق اکتشاف مریخ ناسا، در نقد خود فراتر از مسائل مربوط به بودجه می‌رود و بیان می‌کند که این پروژه منجر به سردرگمی در میان مراکز متعدد خواهد شد و توصیه می‌کند به این مراکز اختیارات واضحی بر بخش‌های پروژه خود بدهند، همچنین توصیه می‌کند که MSR دوباره در برنامه کلی اکتشاف مریخ ناسا ادغام شود و یک رهبر برای سرپرستی پروژه با دسترسی مستقیم به رهبری ناسا انتخاب شود.

این گزارش همچنین از جمع‌آوری نمونه‌هایی که روی «استقامت» هستند، به جای ۱۰ نمونه‌ای که مریخ نورد در اوایل امسال جمع‌آوری کرد، پشتیبانی می‌کند. سنگ‌هایی که اکنون توسط «استقامت» از لبه دهانه جزرو حفر می‌شوند می‌توانند به اندازه سنگ‌هایی که قبلاً جمع آوری شده‌اند از نظر علمی ارزشمند و حاوی «مواد با تنوع استثنایی» باشند. در نتیجه باید در اسرع وقت طراحی ظرف نمونه کروی که سنگ‌ها را در خود جای می‌دهد، نهایی شود، زیرا تقریباً هر بخش از مأموریت به مشخصات آن بستگی دارد.

ناسا باید کاری انجام دهد تا همه را در مورد ارزش MSR متقاعد کند، از جمله برخی از دانشمندان خود، که می‌ترسند MSR بیشتر به پروژه‌های خود بپردازد. در این گزارش آمده است: «ناسا باید این نگرانی را برطرف کند و در عین حال این مفهوم را که لغو MSR لزوماً به معنای بودجه بیشتر برای دیگران است، روشن و رد کند. لغو همچنین ممکن است امکان سنجی سایر تلاش‌ها برای بازگشت نمونه جاه‌طلبانه پیش‌بینی شده توسط جامعه علوم سیاره‌ای را زیر سوال ببرد.»

آینده MSR چندان مطمئن نیست. سنا قبلاً نسبت به افزایش هزینه‌های آن ابراز تردید کرده و شبح لغو آن را مطرح کرده است. در پی این گزارش، ناسا متعهد شده است تا اوایل سال آینده بازبینی این برنامه را به رهبری ساندرا کانلی، معاون مدیر علمی خود تکمیل کند.