حذف شروط ۱۲ گانه از سند ازدواج تک برگی

شکل صدور اسناد ازدواج تغییر کرده است. هنگام انتشار این خبر، حرف و حدیثی در شبکه‌های اجتماعی پیچید که زوجها نمی‌توانند شروط ضمن عقد نکاح خود را در اسناد ثبت نکاح جدید وارد کنند. برخی اظهار کردند برای تدوین و تنظیم شروط ضمن عقد نکاح، پس از ثبت در سند رسمی ازدواج، باید به دفاتر اسناد رسمی مراجعه کنند.

این تغییرات چه اثری روی زوج‌ها دارد؟ آیا زوجه نمی‌تواند ضمن عقد نکاح، شرایطی مانند حق تحصیل، خروج از کشور، اشتغال یا سایر شروط را داشته باشند؟ این سئوالاتی است که با امید سلیمی بنی، دکترای تخصصی حقوق و مشاور حقوقی در میان گذاشتیم. آنچه در ادامه می خوانید مشروح این گفتگو است.

آیا اسناد الکترونیکی، شرایط ازدواج را تغییر می‌دهد؟

نه، اصلا تغییری در کار نیست. مدتهاست سازمان ثبت، سامانه الکترونیکی به راه انداخته و اسناد متعدد رسمی از جمله اسناد انتقال مالکیت اموال غیرمنقول، اسناد وکالت رسمی، اسناد رسمی رهن و اجاره و مانند آن را به صورت الکترونیکی ثبت می‌کند. الان هم بحث ثبت سند رسمی نکاح یا به تعبیری «قباله ازدواج»، کلید خورده و اسناد رسمی نکاح به صورت الکترونیکی، تنظیم و ثبت می‌شود.

پس الکترونیکی شدن اسناد ازدواج، چه تاثیری روی ازدواج‌ها دارد؟

در واقع هیچ تاثیری ندارد. پیش از این، سند نکاح دائم یا همان عقد ازدواج در دفاتر اسناد رسمی به صورت دفترچه‌ای صادر می‌شد و زوجین دفاتر ثبت رسمی ازدواج را امضا می‌کردند و علی الاصول، ۱۲ شرط ضمن عقد که درج آن در اسناد رسمی نکاح از سال ۱۳۶۲ توسط شورای عالی قضایی سابق به تصویب رسیده بود، را هم امضا می‌کردند. رونوشت این اسناد که دفتر اصلی آن نزد سردفتر ازدواج می‌ماند، به صورت دفترچه دراختیار زوجه قرار می‌گرفت و در صورتی که زوج تقاضا می‌کرد، نسخه دیگری از رونوشت را هم در اختیار زوج قرار می‌دادند.

حالا همان محتویات سند در سامانه سازمان ثبت، ذخیره می‌شود و زوجین و شهود و معرفین با انگشت الکترونیک زدن زیر سند، محتویات سند را تایید می‌کنند.

پس تکلیف شروط ضمن عقد ازدواج چه می‌شود؟ شروطی مانند حق تحصیل، خروج از کشور، طلاق یا اشتغال که زنان معمولا مطالبه می‌کنند؟ اینطور در شبکه‌های اجتماعی بیان شده که این شروط باید در سند دیگری تنظیم شود.

اینطور نیست. در سند الکترونیکی نکاح، زوجین هم می توانند در دفتر رسمی ازدواج چنانچه خواستند شروط ۱۲ گانه ضمن عقد را تایید کنند و هم می توانند به سردفتر بگویند این شرط مورد تایید من نیست و انگشت نمی‌زنم. همینطور هم می‌توانند در متن سند الکترونیک، میزان صداق (مهریه) را به صورت واضح مشخص کنند. البته این را هم باید گفت که با توجه به بخشنامه جدید، دیگر مانند سابق نمی‌توان گفت برخی اموال که در اختیار زوج نیست، می‌تواند صداق قرار گیرد. مثلا سابق بر این رسم بود در سند ازدواج می نوشتند زوج ۲ دانگ از منزلی که خواهد خرید یا خواهد ساخت را به عنوان مهریه به زوجه می‌دهد. الان اگر زوج دارای مسکن نباشد و بخواهد چنین شرطی را بنویسد، سردفتر ازدواج مکلف است این مال را به ریال تقویم کرده و مابه ازای ریالی آن را به عنوان صداق، در سند ازدواج، وارد کند.

پس این که می‌گویند بعد از ثبت رسمی ازدواج، زوج‌ها باید بروند و در دفاتر اسناد رسمی، شروط جدید را به سند ازدواج، الصاق کنند، درست نیست؟

ببینید، زوجین می‌توانند حین عقد یا پس از آن، شروط ضمن عقد را تعیین کنند یا تغییر دهند ولی این کار محدودیتهایی دارد. یکی از محدودیت‌ها این است که نباید شروط خلاف اخلاق حسنه، شرع، قانون، مقتضی ذات عقد باشد یا شروطی که جهل به آن باعث جهل به عوضین می‌شود باشد که توضیحات بسیاری دارد. حالا فرض کنیم زوجی هنگام عقد، به اصطلاح حق طلاق یا وکالت در طلاق اعطایی از سوی زوج به زوجه را شرط نکردند. آیا می‌توانند این شرط را بعد از ثبت سند رسمی ازدواج، ثبت رسمی کنند؟ پاسخ مثبت است. ولی محدودیتهایی دارد.