محلههای اعیاننشین تهرانِ صد سال پیش را باید در مناطق مرکزی فعلی آن جستوجو کرد. محلههایی با نخستین نشانههای شهرسازی مدرن و عمارتهای مجلل که قصه هر کدام مثنوی هفتاد مَن کاغذ میشود. مانند محله منیریه و قباله مُهر و موم شدهاش به نام یکی از زنان حرمسرای شلوغ ناصرالدین شاه و عمارتی که موزه شد.
جواهرات ملی ایران را خیلیها نمیدانند که یادگار دوران صفویه است؛ نادرشاه افشار نیز بر ارج و قیمت آن افزود و در گذر زمان، ثروتی بزرگ و میراثی تاریخی شد که برای ایرانیها باقیماند و «ملی» شد. حالا این ثروت ایرانیها چقدر میارزد؟