رنگ زرد کم رنگ در پوست یکی از نشانه‌های کمبود این ویتامین حیاتی در بدن است

محققان اظهار کردند علامت کمبود ویتامین B ۱۲ روی پا‌های شما نمایان می‌شود و در واقع اگر ویتامینی وجود داشته باشد که تا زمانی ازبین می‌رود از وجود آن آگاه شوید، همین ویتامین خواهد بود.

کمبود ویتامین B ۱۲ می‌تواند منجر به خستگی، افسردگی و حتی درد در زبان شود. ویتامین B ۱۲، ویتامینی حیاتی برای بدن است، زیرا چندین عملکرد حیاتی ازجمله حفظ سلامت خون و سلول‌های عصبی را انجام می‌دهد.

نتایج تحقیق منتشرشده در نشریه Canadian Family Physician نشان داد ضایعات پوستی روی پا‌ها از علائم بالینی کمبود ویتامین B ۱۲ است؛ ضایعه پوستی به هر قسمتی از پوست گفته می‌شود که از نظر رنگ، شکل، اندازه و بافت با ناحیه اطراف آن متفاوت است.

ضایعات پوستی غیرقابل توضیح و برطرف‌نشدنی نشانه‌ای از کمبود ویتامین B ۱۲ است و دیگر علائم عمومی کمبود ویتامین B ۱۲ شامل موارد ذیل است:

• رنگ زرد کم رنگ در پوست؛

• زبان زخم و قرمز (گلوسیت)؛

• زخم‌های دهان؛

• سوزن و سوزن شدن (پاراستزی)؛

• تغییر در نحوه راه رفتن و حرکت؛

• اختلال بینایی؛

• تحریک‌پذیری؛

• افسردگی؛

• تغییر در طرز فکر، احساس و رفتار 

• کاهش توانایی‌های ذهنی مانند حافظه، درک و قضاوت (زوال عقل).

سرویس سلامت ملی بریتانیا توصیه کرده است که اگر علائم کمبود ویتامین B ۱۲ را تجربه می‌کنید، ضروری است که با پزشک عمومی مشورت کنید. این شرایط اغلب بر اساس علائم شما و نتایج آزمایش خون قابل تشخیص است.

 کم‌خونی پرنیشیوز، شایع‌ترین علت کمبود ویتامین B ۱۲ است. این وضعیت خودایمنی باعث می‌شود که سیستم ایمنی به اشتباه به سلول‌های معده شما حمله کند که فاکتور درونی را تولید می‌کنند، پروتئینی که برای جذب ویتامین B ۱۲ ضروری است.

برخی از افراد ممکن است به دلیل دریافت ناکافی این ویتامین از رژیم غذایی خود دچار کمبود ویتامین B ۱۲ شوند.

رژیم غذایی سرشار از گوشت، ماهی و محصولات لبنی معمولا ویتامین B ۱۲ کافی را فراهم می‌کند، اما کسانی که به‌طور منظم این غذا‌ها را مصرف نمی‌کنند ممکن است دچار کمبود ویتامین مذکور شوند.

 درمان کم‌خونی کمبود ویتامین B ۱۲ به علت اصلی آن بستگی دارد اکثر افراد را می‌توان به‌طور موثر با تزریق یا با مصرف قرص برای جبران ویتامین‌های از دست رفته، درمان کرد. شایان‌ذکر است، ۲ نوع تزریق ویتامین B ۱۲ وجود دارد که شامل هیدروکسوکوبالامین و سیانوکوبالامین است.

سرویس سلامت ملی بریتانیا تصریح کرد هیدروکسوکوبالامین معمولا گزینه توصیه شده است، زیرا مدت طولانی‌تری در بدن باقی می‌ماند.