حاجی فیروز

حاجی فیروز یکی از نماد‌های مشهور ایران باستان است که لباسی قرمز، کلاهی مخصوص و چهره‌ای سیاه، تنبک و دایره زنگی در دست دارد. هر سال قبل از آمدن فصل بهار و سال تحویل، نشانه‌های آن در کوچه و خیابان‌ها خبر از نو شدن سال می‌دهد. از فروش سبزه، ماهی، المان‌های سفره هفت‌سین و... بگیرید تا افرادی که با لباس سر تا پا سرخ‌رنگ و صورتی که با زغال سیاه شده است، دایره‌به‌دست می‌زنند زیر آواز: «ارباب خودم، سلامُ علیکم! ارباب خودم، سرِتو بالا کن! ارباب خودم...». حاجی فیروز ، یکی از چهره‌های نام آشنا برای ایرانیان است که البته درباره تاریخچه او، حرف و حدیث‌های بسیاری مطرح است.

عکاس روزنامه اطلاعات ۵۰ سال پیش حاجی فیروز متفاوتی را شکار کرده بود.

حاجی فیروز ها، در دوران گذشته، شغل مناسب خود را داشتند و هیچ ربطی به تکدی گری نداشت اما با گذر زمان و شرایط وخیم اقتصادی، افرادی که به تکدی گری مشغول هستند، در روزهای پایانی سال، لباس حاجی فیروز بر تن می کنند تا بتوانند از مردم پول بگیرند.